Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2007

Το νέο ΙΝΚΑ, τα κομπρεσέρ, η αστυνομία, ο Δήμος της Αθήνας και το ΥΠΕΧΩΔΕ…

Κάτω από τα γραφεία του νέου ΙΝΚΑ κάποιοι κάνουν έργα. Ποιοί θα σας γελάσω. Στο περιφραγμένο όρυγμα (καλό και σωστό) δεν φαίνεται ούτε ο ανάδοχος ούτε και η άδεια που πήρε.



Επειδή ενοχλήθηκα από το θόρυβο ακόμη και με κλειστά παράθυρα αποφάσισα να ενεργήσω. Για θέματα που άπτονται του πεζοδρομίου καθ’ ύλην αρμόδιος είναι ο δήμος. Για ελέγχους σχετικά με την ηχορύπανση διενεργεί η αστυνομία και το ΥΠΕΧΩΔΕ. Απ’ όσο γνωρίζω για το τι ισχύει στις ευρωπαϊκές χώρες, δεν μπορεί κανείς να θορυβεί και μάλιστα πάνω από τα επιτρεπτά όρια ατιμώρητα. Η χρήση των κομπρεσσέρ (ατμοσφυρών) σε περιοχές όπου άνθρωποι ζουν ή εργάζονται υπόκειται σε περιορισμούς και η απαιτείται η χρήση ειδικά κατασκευασμένων ηχομονωμένων κομπρεσσέρ.

Κατ’ αρχάς κάλεσα το 100 για να καταγγείλω την κατάσταση αυτή. Το 100 με παρέπεμψε στο οικείο αστυνομικό τμήμα, εν προκειμένω των Αμπελοκήπων (τηλ. 210 7473240). Μίλησα με τον αξιωματικό υπηρεσίας και προσπάθησα να επιβεβαιώσω αυτό που ήδη γνώριζα, ότι δηλαδή για τα έργα που εκτελούνται στο πεζοδρόμιο χρειάζεται άδεια και κατά πόσον υπάρχε έλεγχος για τισ παραβάσεις του ορίου ηχορύπανσης. Ο αξιωματικός υπηρεσίας με ενημέρωσε ότι αρμόδιο καθ΄ύλην είναι το ΥΠΕΧΩΔΕ. Επειδή κατ’ επανάληψη έχω τηλεφωνήσει στο ΥΠΕΧΩΔΕ προκειμένου να ζητήσω τη λήψη μέτρων κατρά της ηχορύπανσης σε άλλες περιπτώσεις ανταπάντησα ότι το υπουργείο έχει σταματήσει να διενεργεί ελέγχους από το 1993. Το ΥΠΕΧΩΔΕ έχει απλώς διανείμει ηχόμετρα σε διάφορες υπηρεσίες (μεταξύ των οποίων και η αστυνομία) για τον έλεγχο της ηχορρύπανσης.

Προσπαθώντας να διερευνήσω περαιτέρω την κατάσταση για το ποιος τελικά είναι υπεύθυνος να μας προστατεύει ως πολίτες από την ηχορύπανση τηλεφώνησα στον Δήμο της ΑΘήνας και συγκεκριμένα στο νομικό τμήμα. Εκεί είχα ένα σουρρεαλιστικό διάλογο με κάποια κυρία με ιδιαίτερα βαρυεστημένο ύφος.

Σας παραθέτω το διάλογο:

“Χρειάζεται άδεια για την τέλεση έργων επί του πεζοδρομίου”, ρώτησα.

“Ποιός τα κάνει τα έργα;”, με ρώτησε η κυρία.

“Δεν γνωρίζω και γι’αυτό σας τηλεφωνώ,” απάντησα.

“Ποιός κάνει έργα, ιδιώτης, η ΕΥΔΑΠ;”, ρώτησε.

“Αν το γνώριζα δεν θα σας τηλεφωνούσα, απλά θέλω να ξέρω αν υποχρεούται ο ανάδοχος να αναγράφει στο τόπο του έργου τον αριθμό της αδείας που έχει λάβει για την εκτέλεση του έργου.”

Τελικά με τα πολλά με παρέπεμψε στις τεχνικές υπηρεσίες του Δήμου, αλλά είχε κιόλας γυαλίσει το μάτι μου. Το τηλέφωνο είναι μέσο εξυπηρέτησης σου λένε. Πάντως δεν πρέπει να εννοούνε την Ελλάδα.

Αντί λοιπόν να τηλεφωνήσω με τις τεχνικές υπηρεσίες, αποφάσισα να μιλήσω με το γραφείο του δημάρχου ο οποίος μου έχει δώσει εντύπωση αξιοπρεπούς και σοβαρού ανθρώπου με μερικά από τα έργα του. Η κυρία αυτή κατάλαβε το πρόβλημα και όλες τις προεκτάσεις του και με διαβεβαίωσε ότι θα ενημερώσει σχετικά το Δήμαρχο.

Σχετικά με το ΥΠΕΧΩΔΕ επισημαίντο εξής εκπληκτικό!!!



Ποιός θα το πίστευε! Απέναντι από το έργο η ειδική υπηρεσία του ΥΠΕΧΩΔΕ

Σε τμήμα του ΥΠΕΧΩΔΕ, αρμόδιο για θέματα περιβάλλοντος, είχα τηλεφωνήσει παλιώτερα και κάποιος ευγενής κύριος με αποτελείωσε και τότε με την φράση. ¨Οι έλεγχοι για ηχορύπανση του ΥΠΕΧΩΔΕ σταμάτησαν το 1993″.

Και διερωτώμαι ως φορολογούμενος πολίτης. Καλά, αφού το κράτος σταμάτησε να υπάρχει το 1993, γιατί εμένα η εφορία εξακολουθεί να με χρεώνει;

Εξ ού και ο τίτλος του πονήματος τούτου.

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Δυστυχώς αγαπητέ η αθάνατη, μίζερη(λυπάμαι που το λέω)Ελλάδα χτύπησε πάλι.Νομίζω ότι το θέμα θα έπρεπε να έχει λήξει από την πρώτη σου κίνηση να καλέσεις το 100 το οποίο ΩΦΕΙΛΕ ΝΑ ΒΕΒΑΙΏΣΕΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΑΣΗ αν υπήρχε και το θέμα να πάρει το δρόμο του ΥΠΗΡΕΣΙΑΚΩΣ από εκεί και πέρα.Κουράγιο.